زیر مجموعه ی خودم هستم 

مثل مجموعه ای که سخت تهی ست 

در سرم فکر کاشتن دارم 

گرچه باغ من از درخت تهی ست

عشق اهوی تیزپا شد و من 

ببر بی حرکت پتوهایم 

خشمگین نیستم که تا امروز 

نرسیدم به ارزوهایم 

نرسیدن رسیدن محض است 

ابزی اب را نمی بیند 

هرکه در ماه زندگی بکند 

رنگ مهتاب را نمی بیند

دوری و دوستی حکایت ماست 

غیر از این هرچه هست در هوس است 

پای احساس در میان باشد 

انتخاب پرنده ها قفس است 

وسعت کوچک رهایی را 

از نگاه اسیر باید دید 

کوه در رسته کوه بسیار است 

کوه را در کویر باید دید 

گرچه باغ من از درخت تهی ست 

در سرم فکر کاشتن دارم 

شعر راِ‌ٍ ? عشق را ? مکاشفه را 

همه را از نداشتن دارم 

 

یاسر قنبرلو

نوشته شده در پنج شنبه 102/9/23ساعت 8:28 عصر توسط Ava.4A8 نظرات ( ) |