خانه دلتنگ غروبی خفه بود 

مثل امروز که تنگ است دلم 

پدرم گفت چراغ

و شب از شب پر شد

من به خود گفتم یک روز گذشت 

مادرم آه کشید

زود برخواهد گشت

ابری هست به چشمم لغزید

و سپس خوابم برد

که گمان داشت که هست این همه درد

در کمین دل آن کودک خرد؟

آری آن روز چو می رفت کسی

داشتم آمدنش را باور

من نمیدانستم 

معنی هرگر را 

تو چرا بازنگشتی دیگر ؟

آه ای واژه شوم 

خو نکرده ست دلم با تو هنوز 

من پس از این همه سال 

چشم دارم در راه 

که بیایند عزیزانم آه 

 

نوشته شده در پنج شنبه 98/5/31ساعت 12:29 صبح توسط Ava.4A8 نظرات ( ) |